เพื่อนหลายคนมีเพื่อนมากมายแต่คนเรามีเพื่อนมากแต่ก็หาเพื่อนแท้ยากเหมือนฉันเคยเข้าใจ
ว่าเพื่อนคนหนึ่งที่ฉันรักมากมายคิดว่าเขาเป็นเหมือนคนหนึ่งในครอบครัวเราไปเรียนด้วยกัน
จากบ้านไปไกลแสนไกล.....เราต่างดูแลกันมาตลอด ไม่ว่ายามสุข ยามทุกข์
จนวันหนึ่งเราสองคนเรียนจบและกลับมาทำงานแรกๆก็ดีนะ
แต่พอนานไปอะไรหลายอย่างก็เปลี่ยนไปเพื่อน....ที่ฉันเคยรับรู้ทุกเรื่อง
วันนี้ฉันกลับไม่รู้อะไรเลยเพื่อน....ที่ฉันเคยเป็นห่วงแต่วันนี้เขาคง
ไม่ต้องการความห่วงใยของฉันอีกแล้วเพื่อน...คำพูดทีฉันเคยเชื่อถือ
ได้แต่วันนี้สิ่งที่เขาพูดกลับไม่เคยเป็นจริงเลยและ
แล้วเราสองต่างก็เดินตามทางของใครของมัน
จนวันนี้เราไม่เคยคิดติดต่อกันอีกเลยเคยคิดที่จะกลับไป
....แต่ถามว่าถ้าคุณกลับไปหาเพื่อนแต่คุณกลับโดนหลอกซ้ำแล้ซ้ำอีก
...ถ้าเป็นคุณก่อนกลับไปคงมีคำถามมากมายในใจ
........แต่สำหรับฉันขอเก็บเพื่อนคนนี้ไว้ในความทรงจำสีจางไว้อย่างนี้ตลอดไป...
วันจันทร์ที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2552
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น